Να λοιπόν το πρώτο μοντέλο που κατασκεύασα, συναρμολόγησα καλύτερα, αλλά με τον πιο αδόκιμο τρόπο τελικά!
Και το λέω αυτό γιατί τελικά το έκανα πολύ βαρύ, αποτέλεσμα εκτεταμένης χρήσης κόλλας και υλικών.
Σε ότι αφορά τις κόλλες χρησιμοποίησα περισσότερο από δύο σωληνάρια των 24ml εποξικής αλλά και περίπου 100 γραμμάρια ατλακόλ ενώ σε ότι αφορά τα υλικά χρησιμοποίησα αρκετό κόντρα πλακέ 4mm για την ενίσχυση της ατράκτου στο κοίλο μέρος όπου τοποθετούνται τα ηλεκτρονικά του μοντέλου και 6mm για την δημιουργία "καθρέπτη" στήριξης μοτέρ.
Επιπλέον χρησιμοποίησα carbon για την ενίσχυση τόσο του κατακόρυφου όσο και του οριζόντιου σταθεροποιητή στην ουρά.
Στην παραπάνω φωτογραφία φαίνεται η ξύλινη εσωτερική επένδυση της ατράκτου και πάνω σε αυτήν κολλημένος με κυανοκρυσταλλική ο δέκτης AR6200. Οι βίδες που φαίνονται βοηθούν στην στερέωση, "σφήνωμα" καλύτερα, του ESC και του UBEC. Χαρακτηριστική είναι η πατέντα μου για προστασία αλλά και έκταση των κεραιών του δέκτη - πρόκειται για καλαμάκια από γλειφιτζούρια!
Επίσης, γέμισα με foam όλο το κοίλο μέρος της ατράκτου γύρω από τους αγωγούς κύλισης των ντιζών κίνησης των πηδαλίων της ουράς (βλέπε παρακάτω φωτογραφία).
Και εδώ ο καθρέπτης του μοτέρ με ήδη αναρτημένα πάνω του βαρίδια (αερομοντελιστικά αλλά και... ψαρέματος) για την εξισορρόπηση του μοντέλου.
Να σημειώσω τέλος πως σε όλα τα πηδάλια δεν χρησιμοποίησα τα πλαστικά φυλλαράκια που έδινε η GWS (κατασκευάστρια "μαμά" εταιρεία) αλλά μεντεσέδες από σκληρό πλαστικό που κόλλησα με εποξική.
Και όπως φαίνεται σε όλες τις φωτογραφίες, σε όλα τα ύποπτα σημεία πρόσκρουσης ή θραύσης τοποθέτησα ταινία με ίνες υφάσματος (βαριά κι αυτή).
Και όλα αυτά γιατί η φημολογία περί εύθρυπτου υλικού (foam) με ώθησαν σε μια προσπάθεια ενίσχυσής του κατά το δυνατόν.
Τώρα θα ρωτήσω εγώ... έχει νόημα να ασχολείσαι όντας αρχάριος με την ποιότητα του υλικού στο πρώτο σου εκπαιδευτικό μοντέλο σε τέτοιο σημείο που να προσπαθείς να κάνεις ένα foam μοντέλο... ξύλινο;
Εκ των υστέρων και εκ του αποτελέσματος διαπιστώνω δυστυχώς πως όχι!!!
Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτη δεν λένε; Ε, έτσι την πάτησα κι εγώ και κατάφερα τελικά να κάνω ένα μοντέλο των 450-500 γραμμαρίων εν πτήση να είναι τελικά 900 περίπου γραμμάρια!
Το συζήτησα με κάποιους εμπειρότερους και είχα καταλήξει στο να το άφηνα καλύτερα ως στατικό μοντέλο... βαμμένο θα ήταν πραγματικά όμορφο.
Αλλά δυστυχώς δεν άντεξα στον πειρασμό και ξεκίνησα να τοποθετώ το setup του και να το προετοιμάζω για πτήση, με τα δυσάρεστα αποτελέσματα που φαίνονται εδώ.
Μετά από όλα αυτά και την τοποθέτηση όλου του setup και εξοπλισμού πτήσης το μοντέλο έφτασε να ζυγίζει περίπου 750 γραμμάρια. Όταν όμως το "ζύγισα" κατά τον άξονα Ζ αποδείχθηκε απίστευτα πισώβαρο οπότε έπρεπε να προσθέσω βάρος μπροστά και μάλιστα όσο πιο μπροστά γίνεται ώστε να προσθέσω το λιγότερο δυνατόν.
Η μόνη λύση αισθητικά αποδεκτή ήταν να γεμίσω το cowl με αυτοκόλλητα βαράκια. Τελικά χρειάστηκε να προσθέσω περίπου 150 γραμμάρια και το μοντέλο να φτάσει τελικά τα 900 γραμμάρια!!! Απλά απαράδεκτο αλλά μη-αναστρέψιμο πια.
Δείτε παρακάτω μερικές ακόμη φωτογραφίες του μοντέλου πριν την πρώτη του πτήση.
Ο ενθουσιασμός μου και η οργάνωση νομίζω είναι ευδιάκριτες...
Η κούτα μεταφοράς προέρχεται από κλιματιστικό και η εργαλειοθήκη είναι μια ευγενική χορηγία του... γιου μου!!!
Παρατηρήστε παρακαλώ πως μέσα στη κούτα είχα κολλήσει στηρίγματα και είχα κάνει οπές για να στηρίζονται με ασφάλεια τα φτερά... Αχ!
Το μόνο που μου έμεινε από το κιτ που είχα αγοράσει είναι το manual που τελικά δεν ακολούθησα κατά γράμμα. Όποιος θέλει μπορεί να το κατεβάσει από εδώ.
