12 Ιουλίου 2023
Όπως μπορεί να δει κανείς στις αγορές μου είχα πάρει πολλές μπαταρίες, μικρές μεγάλες, όλες LiPo και δύο μόνο LiFePO4 για τις Τ/Κ μου. Δεν έχασα ποτέ καμία από χρήση σε πτήσεις. Όλες όσες χάθηκαν, χάθηκαν στον πάγκο φόρτισης και εκφόρτισης.
Καθώς ο χρόνος που απαιτούν οι μπαταρίες είναι σημαντικός για φόρτιση και εκφόρτιση, ακόμα και για ένα-δύο κύκλους συντήρησης αφού τελικά πέρασαν 10 χρόνια με ελάχιστες πτήσεις. Είναι μια τόσο χρονοβόρα διαδικασία που όταν έχεις τόσες πολλές και διαφορετικές μπαταρίες, από ένα σημείο και μετά δεν μπορείς να κάθεσαι από πάνω. Τις βάζεις στον αυτόματο!
Και το πιο κρίσιμο σημείο είναι η εκφόρτιση. Γιατί όσο και χάλια φορτιστή να έχεις, έναν αυτόματο διακόπτη φόρτισης τον έχει. Οπότε στην φόρτιση δεν είναι τόσο αναγκαία η απαρακολούθηση μιας καλής μπαταρίας σε έναν καλό φορτιστή. Μα αν έχεις έναν καλό φορτιστή δεν θες να τον επιβαρύνεις με εκφορτίσεις. Που εκφόρτιση σημαίνει θέρμανση καθώς η ηλεκτρική ενέργεια μετασχηματίζεται σε θερμική μέσα στον φορτιστή.
Έτσι κι εγώ για εκφορτίσεις πολύ πολύ σπάνια έβαζα τον iCharger μου. Είχα βρει μικρά λαμπάκια από αυτοκίνητα που λειτουργούν στα 12V και τα σύνδεα στα ΧΤ60 των μπαταριών μου με ένα V-alarm στην έξοδο balance κάθε μπαταρίας.
Τώρα για να διατηρήσει μια μπαταρία την υγεία της χρειάζεται 1-2 κύκλους το εξάμηνο ή το έτος. Εγώ έκανα 2 πλήρεις κύκλους μαζί μια φορά κάθε χρόνο. Όμως επειδή ούτε τα λαμπάκια ήταν όλα ίδια ούτε οι μπαταρίες, το alarm χτύπαγε μεν εκεί που του είχα πει αλλά αφήνοντας μεγάλα σφάλματα στις μπαταρίες.
Χτύπαγε δηλαδή π.χ. στα 3,3V όταν η τάση σε ένα κελί έπεφτε κάτω από εκεί, αλλά τα άλλα κελιά της μπαταρίας μπορεί να ήταν ακόμη στο 3,5 3,7 ή και παραπάνω. Οπότε για να δουλέψουν όλα τα κελιά όπως έπρεπε έβγαζα το alarm και έβαζα το balancer αποφόρτισης που είχα. Κι εκεί συνήθως την πάταγα.
Γιατί ο χρόνος πέρναγε και το ξέχναγα είτε με το λαμπάκι στο ΧΤ60 είτε χωρίς, φτάνοντας συχνά στις μπαταρίες που έχασα τελικά σε τάση κελιού κάτω από 3, ακόμα και κάτω από 2 μερικές φορές.
Σκοπός μου ήταν να φτάσω όλα τα κελιά στο 3,3 αλλά το ξέχναγα - δεν μπορούσα να το παρακολουθώ και δεν είχα και τα μέσα. Με τον καιρό όλες μα όλες οι μπαταρίες βρέθηκαν εκτεθημένες σε ένα τουλάχιστον κελί τους σε τάση κάτω από 3. Οπότε από εκεί και μετά τις πήρε ο κατήφορος, φούσκωναν και ζεσταίνονταν μέχρι που τελικά κάποια κελιά τα έχανα τελείως. Έτσι έκανα κάποιες από 3σελες 2σελές κλπ.
Όταν λοιπόν κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι η διαχείρησή τους (μέχρι και την εσωτερική αντίσταση κάθε κελιού μέτραγα τα πρώτα χρόνια για να ελέγχω την υγεία τους) στην εκφόρτιση έπαψα να τις πολύ-πιέζω να καταίβουν ομοιόμορφα στο 3,3. Τις κατέβαζα στο 3 με το alarm και μετά τις άφηνα να ηρεμίσουν. Μέσα σε 1-2 ώρες ακόμα και το κελί που είχε χτυπήσει στα 3 είχε επανέλθει στα 3,3 περίπου. Κι έτσι τις πήγαινα για φόρτιση με balance πάντα και για storage.
Οι δύο μπαταρίες που έχασα πιο άδοξα και πιο εύκολα από όλες ήταν οι δύο LiFePO4 που είχα για τις Τ/Κ. Για αυτές είχα στεναχωρηθεί περισσότερο καθώς ειδικά η μία η Hyperion μου είχε κοστίσει €40 περίπου.
Επίσης παρατήρησα πως οι μικρές μπαταρίες των 1000 1300 1600mAh ήταν πιο επιρρεπείς σε χάσιμο κελιού και τελικά πέταμα.
Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να σκεφτώ να έχω μια μπαταρία σαν δεύτερη για τις Τ/Κ μου αναζήτησα πάλι μια Hyperion αλλά πλέον η αγορά του hobby είχε καταστραφεί και δεν μπορούσα να βρω ούτε και με €40 ή €50 στην Ελλάδα. Οπότε έπρεπε να στραφώ σε άλλο τύπο μπαταριών. Σκέφτηκα τις 18650, να έφτιαχνα ένα pack μόνος μου, αλλά κόλλησα και στην κατασκευή και στο ...λιθίου! Είπα όχι πάλι! Κι επειδή με τις Τ/Κ και ειδικά την DX7 δεν πρέπει να παίζεις αποφάσισα να ακολουθήσω την συνταγή της μαμά Spektrum, NiMH και ξερό ψωμί.
Έτσι πήγα και πήρα μια θήκη για μπαταρίες 8x ΑΑ να δω αν θα μπορούσε να μπει και να κλείσει το καπάκι της DX7 καλά. Την μπαταριοθήκη δεν κατάφερα να την βρω στην Ελλάδα με έξοδο καλώδιο, αλλά με έξοδο βίσμα 9V μπαταρίας. Ως δια μαγείας διαπίστωσα πως η DX7 είχε μέχρι και υποδοχές για τέτοιο βίσμα. Πήγα και πήρα την θήκη λοιπόν και...
